Wydawca treści
Lasy regionu
Krajobraz z Małoplski Fot. Stanisław Zięba
Krajobraz z Babią Górą Fot. Stanisław Zięba
Wodospad Fot. Krzysztof Tomasiak
W zasięgu działania Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie jest ponad 170 tys. ha lasów Skarbu Państwa. Położone są w 3 województwach, 26 powiatach i 176 gminach.
Lasy w zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie zajmują zróżnicowane krajobrazowo i geomorfologicznie tereny. Charakterystyczna jest pionowa rozpiętość obszaru, od płaskich terenów Kotliny Sandomierskiej, poprzez tereny wyżynne, aż po wysokie szczyty Beskidów. Zdecydowana większość lasów (ok. 75 %) leży na terenach wyżynnych i górskich. Geograficznie teren RDLP w Krakowie obejmuje od południa obszary wchodzące w skład Karpat czyli Beskid Niski, Sądecki, Wyspowy, Żywiecki, Makowski, Gorce, Małe Pieniny, Kotlinę Orawsko – Podhalańską, Pogórze Karpackie oraz obszary Wyżyny Małopolskiej i Kotliny Sandomierskiej. Pod względem przyrodniczo-leśnym lasy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie położone są w VI Krainie Małopolskiej i VIII Krainie Karpackiej. Takie położenie w głównym stopniu wpływa na warunki klimatyczne. Roczna suma opadów jest najniższa w nizinnej, północnej części i wynosi 560 – 700 mm (jednocześnie występuje tu najwyższa średnia temperatura i najdłuższy okres wegetacyjny), w okolicach podgórskich 800 mm, a na Podhalu i wyższych rejonach Beskidu Sądeckiego, Gorców i Beskidu Żywieckiego 1000-1200 mm. Cechą charakterystyczną klimatu w terenach górskich jest występowanie pięter klimatycznych i związanych z nimi pięter roślinnych (piętro pogórza, regla dolnego i niewielkie powierzchnie w reglu górnym).
Ze zróżnicowania krajobrazowego i geologicznego wynika różnorodność gleb: od lessowych i bielicowych, poprzez mady, do gleb brunatnych i torfowych. Zdecydowanie największy udział mają jednak gleby brunatne ok. 65% i następnie płowe 8%, rdzawe 7% i bielicowe 7%.
Warunki klimatyczne i glebowe tego terenu sprzyjają produkcji leśnej. Ze zróżnicowania gleb i warunków klimatycznych, wynika również bardzo duże urozmaicenie siedlisk: od borowych nizinnych, poprzez siedliska wyżynne, lasy górskie regla dolnego aż po bory wysokogórskie regla górnego. Siedliska nizinne zajmują 22% z czego ponad połowa to siedliska wilgotne, wyżynne 24%, a górskie 54% powierzchni leśnej.
W ujęciu fitosocjologicznym największy udział mają zespoły: żyznej i kwaśnej buczyny karpackiej, grądy, boru sosnowo-dębowego i karpackiego boru jodłowego i jodłowo-świerkowego.
Występują również rzadkie zespoły roślinne: jaworzyny górskiej, buczyn storczykowych, podgórskiego łęgu jesionowego, olszynki karpackiej, boru bagiennego, wysokogórskiego boru świerkowego, świetlistej dąbrowy.
|
Typ siedliska |
Udział siedlisk w % |
|||
|
nizinnych |
wyżynnych |
górskich |
Razem |
|
|
Bory (B) |
0,4 |
0,0 |
0,2 |
0,6 |
|
Bory mieszane (BM) |
12,2 |
0,1 |
1,1 |
13,4 |
|
Lasy mieszane (LM) |
6,3 |
1,6 |
6,6 |
14,5 |
|
Lasy (L) |
2,1 |
22,2 |
46,6 |
70,9 |
|
Olsy (Ol) |
0,6 |
0,0 |
0,0 |
0,6 |
|
Razem |
21,6 |
23,9 |
54,5 |
100,0 |
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Hodowla Lasu
Hodowla Lasu
Odnowienia naturalne
Szkółka gruntowa Zdynia
Szkółka gruntowa Zdynia
Wszystkie prace z zakresu zagospodarowania lasu w Nadleśnictwie Łosie realizowane są w oparciu o 10-letnie Plany Urządzania Gospodarstwa Leśnego.
Wśród głównych zadań hodowlanych określonych przez Plan Urządzania Lasu na lata 2009-2018, dla nadleśnictwa jest:
- utrzymanie i poprawa zdrowotności lasów poprzez planowanie zabiegów, które zmierzają do osiągnięcia różnorodności gatunkowej, wiekowej i genetycznej przy możliwie maksymalnym wykorzystaniu procesów naturalnych,
- przebudowa, często wielkoprzestrzennych układów drzewostanów przedplonowych i monokultur świerkowych, celem urozmaicenia ich struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej,
- zachowanie, ochrona i wzbogacenie różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych poprzez między innymi wprowadzanie w skład odnowień gatunków domieszkowych, preferowanie odnowienia naturalnego lasu oraz pozostawianie części zasobów drzewnych do naturalnego rozkładu.
Nadleśnictwo planuje w latach 2009-2018 następujące działania z zakresu odnowienia i pielęgnowania lasu:
Odnowienie lasu
- odnowienia przy rębniach złożonych na – 1049 ha
- podsadzenia, dolesienia i uzupełnienia na – 146 ha
Pielęgnowanie lasu
- pielęgnowanie nowozakładanych upraw na – 1079 ha
- pielęgnowanie upraw (CW) na – 670 ha
- pielęgnowanie młodników (CP) na - 2848 ha
- trzebieże na 10096 ha
Produkcja szkółkarska
Produkcja szkółkarska prowadzona jest na szkółce gruntowej w L-ctwie Magura o pow. produkcyjnej 0,34 ha, oraz na zmodernizowanej (dzięki dofinansowaniu środkami NFOŚiGW) szkółce tunelowej w L-ctwie Ropa o pow. produkcyjnej 0,50 ha. Na szkółkach nadleśnictwo hoduje sadzonki głównych gatunków lasotwórczych: głównie (jodła i buk) oraz domieszki jak (jawor, wiąz, czereśnię ptasią, lipę i modrzewia).
Nasiennictwo i selekcja
Baza leśnego materiału podstawowego służąca do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego w nadleśnictwie jest różnorodna. Stanowią ją wyłączone drzewostany nasienne (WDN), gospodarcze drzewostany nasienne(GDN), drzewa doborowe i źródła nasion.
Na terenie nadleśnictwa zlokalizowane są:
- cztery wyłączone drzewostany nasienne ( bukowe i jodłowe) o łącznej pow. 91,5 ha
- gospodarcze drzewostany nasienne (bukowe, jodłowe i modrzewiowe) o łącznej pow. 113,91 ha
- drzewa doborowe – łącznie 25 sztuk w tym jodły – 11 szt., buki – 9 szt., sosny – 5 szt.
- pięć drzewostanów wytypowane jako źródła nasion (lipa, daglezja, czereśnia, klon i jawor)
- w celu zachowania cennych populacji n-ctwo wyznaczyło jodłowy drzewostan zachowawczy o pow. 34,45 ha
W celu zachowania wartościowych zasobów genowych i poprawy jakości drzewostanów z nasion pochodzących z wyłączonych drzewostanów nasiennych nadleśnictwo zakłada uprawy pochodne (jodłowe, bukowe i modrzewiowe), których powierzchnia wynosi niespełna 200 ha.
Na terenie nadleśnictwa założone są również dwie uprawy testujące (jodły i buka) w ramach programu testowania potomstw.